21 november 2016 heb ik een bericht gestuurd naar het e-mailadres van het ministerie van defensie. In die mail heb ik aangegeven dat ik schade heb, dat ik defensie daarvoor aansprakelijk stel en dat ik de schade wilde regelen. Via mijn rechtsbijstandverzekering zou ik ondersteuning ontvangen. Zij hadden gelijk aangegeven hier niet zelf advocaten en juristen voor te hebben. Ik zou aankunnen geven welke advocaat ik zou kunnen inzetten die wel hierin gespecialiseerd was.
Dit laatste wilde ik absoluut niet. De verhalen van collegae die gefrustreerd waren hoe de schade werd afgehandeld had ik al gehoord. In die gevallen communiceren advocaten op een formele manier met elkaar. Tijdens deze communicatie wordt alles juridisch gewogen en is empathie geen aspect waar rekening mee gehouden wordt. Een eigen advocaat stuurt dan een ontvangen brief van defensiekant door waarna een veteraan alle kanten op stuitert.
Ik had besloten dat communicatie in ieder geval ook naar mij gaat. Daarmee blijft de mens zichtbaar. Kort daarna besloot ik dat ik mijzelf ging vertegenwoordigen.
Om de schade te kunnen bepalen moet een medische eindstatus bereikt zijn. Daarnaast moet helder zijn welke schade precies van toepassing is. Dit laatste was op dat moment wat ingewikkeld. Het grootste deel van de geleden schade is voor de meesten gederfde inkomsten. Je kan een bepaald inkomen niet meer verdienen. Daarnaast zijn er nog andere punten, maar daar kom ik in latere blogs op terug.
Om een beeld te geven waar mijn schade ontstond leg ik kort uit hoe dit er voor mij uitzag.
In 1992 ben ik als dienstplichtig de dienst in gegaan. Na een jaar ben ik beroepsmilitair geworden met tijdelijke contracten en heb tot 2000 het militaire pak gedragen. Vervolgens ben ik in de burgermaatschappij aan het werk gegaan. Eerst als Teamleider, Client Service Manager, Hoofd Project Manager en IT, Operationeel Manager, Project Coördinator, Consultant en Compliance Officer. Ik had één belangrijk doel bepaald in 2000: Op mijn 55e wil ik CEO zijn van een middelgrote internationaal opererende beursgenoteerde onderneming. Alle functies die ik heb gehad heb ik gebruikt om zoveel mogelijk te leren zodat ik dat doel kon halen.
In 2007 kwam hier echter de klad in. In december 2006 kreeg Dutchbat een draaginsigne en dat haalde veel bij mij overhoop. Met een behandeling kon ik blijven werken, maar alles ging wel een stuk moeilijker. Tot 2012 ging dat goed. Toen redde ik het niet meer en mijn werkgever en ik namen afscheid van elkaar. In dat jaar heb ik nog geprobeerd om als Zzp’er door te werken vanuit de WW, maar dat was meer eigenwijsheid dan wijsheid. In de WW moet je solliciteren, dus uiteindelijk lukte het om een baan te vinden die ongeveer overeenkwam met mijn tweede functie in de burgermaatschappij. Een beste stap terug dus. Het was een jaarcontract en na dat jaar werd deze niet verlengd.
Weer in de WW en ik wist dat mijn financiële situatie zo verslechterd was dat ik die baan hard nodig had gehad om dit te herstellen. Zonder die baan stevende ik af op persoonlijk faillissement. Via het Veteranen Instituut heb ik hulp gekregen en ik kreeg het advies me ziek te melden met terugwerkende kracht per 1 februari 2012. Om me een normale ziektewetperiode te geven werd de datum ingang in 2016 gezet door het UWV.
Er was nog een periode van vier maanden in 2017 waarin ik geen uitkering ontving omdat ik moeilijkheden met een medewerker van het UWV had gehad die me als een soort straf beter had gemeld.
Begin 2016 kreeg ik de mogelijkheid om bij vrienden met een onderneming een project op te pakken om me opnieuw te scholen in een nieuwe richting. Dat speelde nog op het moment dat ik mijn mail stuurde om mijn schade te regelen.
Ik moest dus voor mijzelf eerst bepalen wat er op werkgebied mogelijk was. Kon ik weer 40 uur werken. Kon ik dit werk aan? Ik heb een bedrijf opgezet (voor een baas werken gaat niet meer) en heb mijn eigen re-integratie opgezet. Mijn kennis en de kwaliteit die ik lever is uitstekend. Maar het is voor mij al in 2018 gebleken dat meerdere dagen structureel werken per week eigenlijk niet mogelijk is. Elke week één dag gaat al niet wanneer het een langere periode is. Ik probeer nog steeds dingen te vinden die dit beter kunnen maken, maar voor nu heb ik me er bij neer moeten leggen dat ik slechts een dagbesteding heb vanuit mijn bedrijf. Bij alles wat ik doe heb ik achtervangers zodat wanneer ik uitval dingen doorlopen.
In de tussenliggende jaren had ik al de overige schade in kaart willen brengen en speelden nog veel zaken. Deze combinatie maakte dat ik een dringend advies opvolgde dat ik beter mijn schade met behulp van een advocaat kon gaan regelen. Dit heb ik vervolgens in gang gezet en begin dit jaar waren we zogenaamd uit de schade en kon een berekening gemaakt worden. Voordat ik daar akkoord op gaf heb ik dit thuis goed doorgesproken en toen ik alles bekeek realiseerde ik me dat er veel niet realistisch was en dat ik het er helemaal niet mee eens was.
Na goed te hebben nagedacht heb ik mijn advocaat bedankt voor zijn diensten en doorgegeven dat ik alsnog zelf mijn schade ga regelen. Omdat ik de afgelopen jaren naast mijn ervaring ook veel ervaringen van collegae heb gehoord heb ik drie punten die ik ga oppakken:
- Mijn eigen schade realistisch bepalen en regelen.
- Een duidelijke vraagboom afstemmen die bepaald of een Militair InvaliditeitsPensioen wel of niet verrekend wordt met het schadebedrag.
- Een nieuwe systematiek voor het afhandelen van schade waarbij advocaten pas bij het opmaken van een vaststellingsovereenkomst betrokken worden.
Op deze site ga ik middels blogs informatie delen, de voortgang delen en anderen de ruimte geven om hun ervaringen te delen. Dit beperk ik in eerste instantie voor veteranen die schade met defensie willen regelen. Heb je dus een verhaal dat je wil delen, neem contact op.
Ik hoop dat ik mijn schade kan regelen op een manier waarop ik daar positief op terug kan kijken, dat ik het eens ben met de hoogte van het schadebedrag en dat ik het gevoel heb ik dat alles eerlijk is verlopen. Daarnaast hoop ik dat de weg vrijgemaakt wordt voor de toekomst dat dit ook voor anderen geldt.